Uroczystość Trójcy Świętej:
Pwt 4,32-34.39-40 Ps 33
Rz 8,14-17 Mt 28,16-20
Weszliśmy
w kolejny miesiąc. Czerwiec. Jest on poświęcony kultowi Najświętszego Serca
Pana Jezusa. Dzięki św. Małgorzacie Marii Alacoque bardzo rozwinął się kult do
Serca Jezusowego. W tym miesiącu popularne są nabożeństwa z Litanią do Serca
Pana Jezusa, które jest skarbnicą łask. Do mnie przemawia fakt bliskości Serca
Jezusa wobec każdego człowieka. Św. Jan podczas Ostatniej Wieczerzy spoczywał
na piersi Jezusa, czyli bardzo blisko Serca Jezusa. O taką bliskość wobec Jego
Serca modlę się w tym miesiącu!
Bóg w
dzisiejszej Liturgii Słowa ukazuje, że jest Bogiem jedynym: „Poznaj dzisiaj
i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko
nie ma innego” (Pwt 4,39). To serce, którym semici myślą, podpowiada, że
człowiek może poznać Boga. Człowiek może przy pomocy rozumu dojść do poznania
istnienia Boga z doświadczenia świata – nieba i ziemi. Ja nie mam wątpliwości,
ze Bóg istnieje, co więcej, nie mam wątpliwości, że ten Bóg jest moim Bogiem!
Słyszymy także słowa w psalmie: „przez słowo Pana powstały niebiosa,
wszystkie gwiazdy przez tchnienie ust Jego. Bo przemówił i wszystko się stało,
sam rozkazał i zaczęło istnieć” (Ps 33) oraz w pierwszym czytaniu bardziej
skonkretyzowane: „Bóg stworzył na ziemi człowieka” (Pwt 4,32).
Stworzenie człowieka to obraz wielkiej miłości do człowieka, do mnie, bo
przecież jestem człowiekiem. Jak to było ze stworzeniem człowieka? Czytamy o tym
w Księdze Rodzaju: „A wreszcie rzekł Bóg: "Uczyńmy człowieka na
Nasz obraz, podobnego Nam (…). Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na
obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. A Bóg widział, że
wszystko, co uczynił było bardzo dobre” (Rdz 1,26-27.31). Bóg stworzył
człowieka na swój obraz i podobieństwo. Ważny jest tutaj w tajemnicy Trójcy
Świętej pierwszy czasownik: uczyńmy. To Bóg mówi uczyńmy, Bóg, który
jest jeden, mówi uczyńmy. Tutaj zaczyna już wyłaniać się tajemnica Trójcy Świętej,
a decyzja stworzenia człowieka, jako swojego obrazu jawi się jako decyzja całej
Trójcy Świętej.
Człowiek jest
więc obrazem Boga Ojca, Syna Bożego i Ducha Świętego. I w sobie odnajduje Ich
odbicie: życie i miłość, rozum i wolną wolę. Miłość obraz Boga Ojca, bo Bóg
jest miłością (1 J 4,8) i dawcą życia (zob. Rdz 1,1n); rozumu, bo Syn Boży
jest Logosem, Słowem Ojca (zob. J 1,1n) oraz wolną wolę, jako obraz Ducha
Świętego. Żadne inne stworzenie Boga nie otrzymało tych darów. Zatem jestem
wezwany dzisiaj do korzystania z nich i rozwijania ich w swoim życiu: miłości,
życia, rozumu i wolnej woli. Jezus sam nam także objawia Trójcę Świętą w
dzisiejszej Ewangelii: „Udzielajcie chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha
Świętego” (Mt 28,19). Jest to jedno ze starożytnych wyznań wiary
pierwotnego Kościoła co do Troistości Osób Boskich. Kościół od początku wierzył
w Trójosobowego Boga i w taki sposób udzielał chrztu, bramy innych sakramentów.
Dzisiaj dziękuje Bogu, za stworzenie mnie, za obdarowanie mnie wielkimi darami
i proszę razem z psalmistą: „Panie niech nas ogarnie Twoja łaska, według
nadziei jaka pokładamy w Tobie!” (Ps 33).
W drugim
czytaniu natomiast usłyszeć można słowa: „(…) otrzymaliście ducha przybrania
za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze! (Rz 8,15). Nikt z nas ludzi
nie jest synem Ojca w taki sam sposób, jak Syn Boży, Jezus. On jest
Jednorodzonym Synem Boga, my zaś jesteśmy także dziećmi Boga, ale poprzez Syna,
Jezusa. Dzięki Jezusowi, który zwrócił nam tę godność, my możemy na nowo wołać
do Boga: Abba, to znaczy Tatusiu, aby „wspólnie mieć udział w chwale”
(Rz 8,17) To wskazuje także na drugą ważną prawdę, skoro otrzymaliśmy, to
znaczy nie tylko ja, ale i inni ludzie. A Jezus powiedział: „<Wszystko,
czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie
uczynili>. I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego” (Mt
25,45-46). Jezus będzie nas sądził z uczynków miłosierdzia, które okazywaliśmy
sobie tutaj na ziemi. Bo wszystkie przykazania streszczają się w przykazaniu
miłości, jak powiedział Jezus (zob. Mt 22,37-40). Panie proszę, niech
nigdy nie zapominam o podstawowym prawie miłości Boga i człowieka!
Stworzenie
człowieka to wezwanie do szczególnej bliskości człowieka z Bogiem. A Bóg jest
blisko mnie, nie tylko w codziennej Eucharystii i Słowie Bożym, nie tylko w
drugim człowieku i wydarzeniach. On jest przy mnie. Jezus mówi: „Oto ja
jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20). Ale
już wcześniej sam Bóg powiedział, że jest Bogiem z nami, ludźmi. Imię Boga to Emmanuel,
które z hebrajskiego właśnie w ten sposób się tłumaczy. Czasami zdarzają się
mi, ale wydaję mi się, że każdemu wierzącemu także, wahania wiary, kryzysy,
które mają wzbudzić we mnie trwogę, czy strach, czy aby na pewno Bóg jest blisko
mnie i mnie kocha. Kryzysy są trudne, nieprzyjemnie się je przeżywa. Ale są, i
one są czasem darem Boga. Kryzys ma czasem zburzyć te budowle wiary, którą już
zbudowałem, aby wzniósł ją od nowa, jako budowlę wiary jeszcze doskonalszą i
piękniejszą. W kryzysie pomagała mi wiele razy myśl, że Bóg jest blisko, nie na
niby i nie sloganowo, ale naprawdę. Za tą bliskość Boże dziękuje Ci! A co
Słowo, Pan Bóg mówi dzisiaj Tobie?
Błogosławionej
niedzieli i czasu zwykłego!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz